ใบหน้าของซีจินเฉินเปลี่ยนเป็นสีเข้ม คุณกล้าเหรอ?

“อา?” หัวใจของเย่ชิงซินเต้นรัว จากนั้นเธอก็มองดูใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิด เธอโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเขา แต่เธอยังคงรู้สึกมีความหวังเล็กน้อยในใจ เธอส่ายหัวเพื่อขจัดความคิดยุ่งๆ ในใจ และบอกตัวเองว่าพวกเขาแค่ถามว่าคุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งหรือไม่ และไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่งงานเลย

เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย

แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจอยู่เล็กน้อย เธอยิ้ม และกล่าวว่า “งานแต่งงานกลางแจ้งก็สวยงาม งานแต่งงานแบบโบสถ์ในความหมายดั้งเดิมนั้นจำกัดเกินไป ฉันชอบงานแต่งงานแบบเปิดที่ผสมผสานกับธรรมชาติ ครั้งนี้เนื่องจาก มีเวลาจำกัดเฉพาะรีสอร์ทในโรงแรมของเราเท่านั้นที่ตรงตามเงื่อนไขนี้ ไม่เช่นนั้น ผมจะทำให้ดีกว่านี้”

ซีจินเฉินสะดุ้งกับทักษะการจูบอันกล้าหาญของเธอ และเกือบจะโยนถุงน้ำแข็งในมือของเขา แต่โชคดีที่เขาจับได้ทันเวลา เขาค่อยๆ ลดแขนลง ลูบริมฝีปากของเธอแล้วกระซิบ: ที่รัก คุณอยากจะทาบนดวงตาของคุณต่อไหม?

“คุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งไหม?” ซีจินเฉินหยิบกาแฟบนโต๊ะแล้วจิบ ดูสมุดวางแผนในมือของเขาแล้วถามเธออย่างใจเย็น

เขาปล่อยให้เธอถูเขาให้แบนและล้อมรอบเขา แต่ยังคงมองเธออย่างลึกซึ้งด้วยสายตาของเขา เย่ชิงชิงไม่สามารถต้านทานการจ้องมองของเขาได้ และพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว

พิธีแต่งงานได้เสร็จสิ้นลงแล้ว และขั้นตอนต่อไปคือการเตรียมการอย่างเป็นระเบียบและรอให้งานแต่งงานมาถึง